bahar liyakatı.

 

  Mevsimler akıp gidiyor ellerimden. Sarı bir yaprağım ben. Özledim sökülüp koparıldığım o günahsız dalları ama devran dönse kurulamam eski yuvama.  Azat ediyorum kendimi senden. Yaslanılmamış omuzlarından, öpülmemiş dudaklarından, bir kez olsun benimle uyunmamış uykularından azat ediyorum. 

 Durmak bilmeyen sanrılarımı, avuçlarımda biriktirdiğim tüm sensizliklerle birlikte sütliman bir kıyıdan denize uğurluyorum şimdi. Sahile sana yazdığım şiirleri okumayacağım.  Elma şekeri yere düşmüş bir çocuğum ben. Bu sefer bulutlanmayacak gözlerim. Azat ediyorum kendimi senden.

  Kucağına yağmurlar bırakmayacağım, varsın ıslanmasın göğsün. Cemreler düşüyor gri topraklarıma. Ölse bereketsiz olmaz artık topraklarım. Eli kulağında çiçeklerin. Çiçeklerin rengi mor olsun, mor en sevdiğim renktir. Bedensiz bir ruhum ben. Martı çığlıklarından uzak maviliklerde, elbet  bir yolunu bulup var olacağım. Azat ediyorum kendimi senden. 

  Biçtiğim bir pay kalmadı kaderimden.Biz seninle güneşe bakmaya bile layık değiliz. Tek gidişlik bir biletim ben. Sonumu yazacaksa etrafı ağaçlarla çevrili yollar yazsın.  Birbiri için yaratılmış, birbirine karışan kalpleri lekelememek için azat ediyorum kendimi senden.